Verhalen en ideeën voor wanneer meedoen niet vanzelf gaat

Meedoen op school

Als ik mensen vertel dat Arje naar een reguliere basisschool gaat, denken ze dat hij in de klas gewoon mee kan komen. Dat is niet zo. Hij volgt zijn eigen programma in zijn eigen tempo. Maar gaat wel ieder jaar over. Hoe ging zijn reguliere schooltijd van start?
Mijn broertje is mongool. Zo gaat het lied van Kinderen voor Kinderen. De woorden snijden door mijn ziel. Gelukkig zingen ze inmiddels andere prachtige liedjes, die we gebruiken op Arje’s kinderfeestje.
Arje gelooft in Sinterklaas. Hij zit nu in groep 5 van de reguliere basisschool. Zijn klasgenoten kennen het geheim van de sint. De klas bereidt zich voor op een sinterklaas-viering met surprises en gedichten. Wat gaan we doen: wel of niet vertellen dat Sinterklaas niet bestaat?
PODCAST: ‘Ik ken niemand van mijn leeftijd zonder een beperking. De enige mensen die ik ken zijn kinderen en jongeren met een beperking.’ En dit zegt iemand met spierdystrofie die weet dat hij maar 30 jaar gaat worden. Dat is voor mij de urgentie. Waarom doen we dat? Waar zijn we mee bezig? ~ Aldus Beno Schraepen. Luister mee en maak het leven van je kind nét een stapje inclusiever.
In een busje wordt Arje nu naar zijn nieuwe school gebracht. Na 9 jaar fietsen en wandelen naar de reguliere basisschool om de hoek, werd alles anders. ‘s Morgens geen ‘ha Arje’ meer op straat. Geen gezwaai. Niets. Geen gezonde start van de dag meer. Zijn eigen regie én zichtbaarheid is helemaal weg… Wat heb ik ermee lopen worstelen. Het resultaat van die worsteling vertel ik je hier: