Verhalen en ideeën voor wanneer meedoen niet vanzelf gaat

Mijn broertje is mongool

Mijn broertje is mongool. Zo gaat het lied van Kinderen voor Kinderen. De woorden snijden door mijn ziel. Gelukkig zingen ze inmiddels andere prachtige liedjes, die we gebruiken op Arje’s kinderfeestje.

Mijn broertje is mongool. Het is één van de liedjes van Kinderen voor Kinderen. Arje en Loek luisteren mijn oude cd’s op mijn oude cd-speler. Ze worden weer grijs gedraaid.

‘Papa, mama, zeg me toch, hoeveel nachtjes slapen nog?’
‘Zomaar wham in vuur en vlam’ (editie 13) wordt vol enthousiasme mee gezongen.
Bij ‘Meidengroep’ (uit editie 4), jawel, echt waar, hebben we ons eigen verzonnen dansje. Ik grinnik terwijl ik dit opschrijf.

Ze luisteren, bladeren in boekjes en barsten af en toe in dansen uit. Dan begint het volgende lied.

 

Mijn broertje is mongool

‘Mijn broertje is niet helemaal niet echt zoals het hoort
Hij ziet de wereld niet als wij
Is ook veel vrolijker dan wij
En met de kleinste dingen blij 
Dat komt mijn kleine broertje is geestelijk gestoord.’  (Beluister het hele lied hier).

Bij de eerste tonen race ik de woonkamer in en druk snel op ‘next’.

 

Wat dit liedje met me doet

Als ik in een erg melancholische bui ben, kunnen de tranen me over de wangen rollen van dit lied. Hoewel ik weet dat het wellicht een tikkeltje neurotisch is, heb ik de CD wel eens verstopt. Of ik klik dus door naar het volgende liedje. Of ik leid ze af: ‘Jongens, komen jullie even wat drinken?’

Een meisje zingt in het lied namelijk over haar broertje die het Syndroom van Down heeft: ‘mijn broertje is mongool’. Ze zingt dat eigenlijk alleen zijn familie hem begrijpt. Andere mensen verstaan hem niet en schrikken van zijn stem. Hij gaat naar een ‘hele mooie en aparte’ school en op het eind van het liedje besluiten de ouders dat het beter voor hem is wanneer hij naar Huize Bos en Brem verhuisd.

‘Hij is geestelijk gestoord, mongool, griezelig voor buitenstaanders.’

Het lied werd uitgebracht in 1982 en het werd herhaald in 1989 en 1992.

Wat een tijdsbeeld… De exclusie spat er vanaf. Arje heeft een ander syndroom. Maar dat maakt de hardheid van de woorden niet minder. Ze snijden door mijn ziel.

Hoe anders is het leven voor Arje

Hoe anders is het leven voor Arje. Hij zit nu in groep 5 van de reguliere school bij ons om de hoek. In de zomervakantie werd hij 9 jaar. Nu, na de vakantie, geeft hij zijn kinderfeestje. We bespreken wat we gaan doen en wat we gaan eten (heel belangrijk!). Hij nodigt zijn klasgenootjes uit.
‘Papa, mama, hoeveel nachtjes slapen nog?’ vraagt hij elke dag wel een paar keer.

Wat is dat liedje toepasselijk in de aanloop van zijn kinderfeestje.
Eindelijk is het dan zover. Na de cadeautjes en de chips, pak ik mijn gitaar en zing ik het refrein van het lied ‘Haai-alarm’ (editie 37). Ik hoef niet lang alleen te zingen, want al snel zingen de kinderen uitbundig met me mee:

‘Stop stop stop met jagen, zo gaat alles naar de haaien’.

 

Kinderfeestje met Kinderen voor Kinderen

We verdelen de kinderen in groepjes en iedereen mag oefenen op alle instrumenten die we in huis hebben (en dat zijn er veel!). Vervolgens repeteren we het lied met z’n allen en maken we er een eigen videoclip van. De kinderen zijn euforisch: ‘We zijn een band!’
Als afsluiter eten we samen. Aan een lange tafel wordt er gesmikkeld, gekletst en gelachen.

Op het eind neemt iedereen afscheid en ineens ontstaat er een grote groepsknuffel waar ik met een grote glimlach op mijn gezicht even snel een fotootje van kon maken.

 

Mijn broertje is mongool

Arje praat onduidelijk, zijn stem klinkt heser en hij heeft niet dezelfde woorden paraat als de andere kinderen. Maar er is geen enkel moment waarop ik denk dat de anderen Arje niet begrijpen. Of dat ze hem eng vinden.
Ze zijn het zó gewend dat hij er is, ze zijn het zó gewend om met hem te spelen en met hem te praten.

Het wordt tijd om ‘Mijn broertje is mongool’ te herschrijven. Ik doe alvast een tekstsuggestie.
In plaats van: ‘Hij ziet de wereld niet als wij’  wordt het dan: ‘Hij is in de wereld net als wij’.

 

_____

Het spel waaraan iedereen kan meedoen

Op zoek naar een leuk spel waar iedereen aan mee kan doen? Tijdens een familiefeestje? Wanneer vrienden met kinderen op bezoek komen? Oudjaarsavond? Pasen? Kerst? ’t Maakt niet uit! Selfie Hunt is hét spel waaraan iedereen kan meedoen. Je past het eenvoudig aan je eigen wensen aan. Supersnel. Supersimpel. Download hier de .pdf met printable. Veel plezier!

Gaat meedoen voor jouw kind (ook) niet vanzelf?

Ik ontdekte 3 vragen die het een stuk makkelijker maken.

Meer lezen

Şirin (37) en Noortje (36) kennen elkaar van de peuterklas en zijn sindsdien vriendinnen. Mijn nieuwsgierigheid naar hun vriendschap is groot: Şirin is mijn nichtje. Noortje heeft het Williams-Beuren Syndroom; hetzelfde syndroom als mijn zoon Arje.
In dit voorleesboek heeft Len’s broer Steef een verstandelijke beperking. Het verhaal geeft een kijkje in een gezin waarin opgroeien net even anders gaat dan anders. Maar bovenal is het een boek waarin iedereen meedoet.
Als Arje (9) naar het speeltuintje om de hoek wilt, gaat er altijd iemand mee. Maar wat zou het fijn zijn als Arje zelfstandig de deur uit kan wandelen. Om anderen te ontmoeten en samen te spelen. Kan Arje alleen naar de speeltuin?