Verhalen en ideeën voor wanneer meedoen niet vanzelf gaat
PREVIEW! Seizoen 2 van Makkelijker Meedoen de Podcast start volgende week! Luister mee! Buckle up en luister in real time!
Luister deze podcast via APPLE PODCAST I SPOTIFY
In deze aflevering verwijs ik naar de volgende links:
Jaaaa, eindelijk eindelijk eindelijk. Seizoen 2 van Makkelijker Meedoen de Podcast komt eraan. Vanaf volgende week plaats ik iedere week op woensdag een nieuwe aflevering, ongeveer 8 weken lang. Superleuk dat je luistert!
In deze teaser til ik al wat tipjes van de sluier op, zodat je je kunt verheugen op wat er allemaal gaat komen. Het is hard werken, zo’n podcast maken. Ik wil dat het inhoudelijk allemaal klopt, dat ik iets toevoeg, dat ik het ook vooral heel praktisch maak. Hè, dat het niet alleen maar geneuzel wordt, maar dat je meteen denkt van: ‘yes, dit ga ik doen!’
Daarnaast kost het editen en het schrijven van het transcript vooral heel veel tijd. Ik vind het echter wel belangrijk, omdat het ervoor zorgt dat Makkelijker Meedoen de Podcast gewoon heel toegankelijk blijft…. Ik doe dit allemaal zelf.
Vandaar dat seizoen 2 langer op zicht liet wachten dan ik van tevoren bedacht had.
Ik wil het maken omdat ik het zelf ongelooflijk belangrijk vind om het verhaal te vertellen. Het verhaal dat meedoen voor kinderen met een beperking niet vanzelfsprekend is, maar dat het juist voor hén van levensbelang is. In seizoen 2 is dit een belangrijke rode draad. Want…. Wat als je het niet doet… wat als je meedoen geen aandacht heeft… wat als de teleurstelling, die jij of je kind, óók meemaakt, ervoor zorgt dat je het opgeeft. Wat betekent dat dan voor de toekomst van jouw kind… voor leeftijdsgenoten zónder beperking… maar ook voor de generatie erna?
Want: de hele samenleving wordt er, als iedereen meedoet, beter van. We krijgen minder polarisatie, er is minder wij/zij denken, en kinderen zijn de werknemers en de werkgevers van de toekomst. Als zij als kind leren hoe ze samen kunnen opgroeien, weten ze hoe ze later, als ze groot zijn, kunnen samen leven.
Welke rol pak je dan? Als je school of leerkracht bent? Welke rol pak je als zorgverlener, als arts, als fysiotherapeut, als logopedist, als behandelaar? Welke rol pak je, als ouder?
Uit Nederlands onderzoek van Astrid Kooij blijkt dat eenzaamheid onder mensen met een beperking heel veel voorkomt. En dat dit al begint in de kindertijd. Dit was een belangrijke reden om met Rick Kwekkeboom over eenzaamheid te praten.
En Rick drukt me meteen met de neus op de feiten. Luister maar.
Maud
Kunnen we het iets makkelijker maken?
Rick
Ik weet niet of het makkelijker te maken is, Maud. Waar je als ouders van kind met beperking gewoon me te maken blijft houden is die extra zorg. Want het blijft een extra kwetsbaar kind. Het blijft een onderwerp waar je aandacht voor moet vragen. En, ik weet niet of het makkelijker gaat worden.
Maud
Ik wil dat wel heel graag natuurlijk.
Rick
Dat snap ik.
Maud
Deze podcast heet Makkelijker Meedoen. Ik moet de luisteraars op z’n minst iets geven van…
Rick
We moeten op die deuren blijven kloppen, van jongens: Er zijn mensen die ook deel uitmaken van onze samenleving voor wie we ruimte moeten maken.
Maud
Is het ook een kwestie van je niet uit het veld laten slaan.
Rick
Je niet uit het veld laten slaan, de successen onder de aandacht brengen en blijven volhouden. En ook toegeven dat je teleurgesteld bent. Dus ook gewoon..
Maud
Dat is mooi.
Rick
Uithuilen en boos zijn en daarna weer overeind krabbelen. Het is niet in het belang van je eigen kind, maar ook in het belang van de andere kinderen en de samenleving als geheel, denk ik wel. Ik denk wel dat wij als samenleving in kwaliteit winnen als we de inclusiviteit in onze genen hebben.
Maud
Oké, dus we moeten dit vooral in onze genen hebben. Het moet onderdeel uitmaken van ons doen en laten. Wat nou als dát lukt? Dat het lukt dat kinderen met een beperking vriendjes hebben in de wijk?
Minke Verdonk kan hier over meepraten. Je kent Minke van de Levend Verlies Podcast. Ik sprak haar over de vriendschap tussen haar zoon die een forse lichamelijke beperking heeft en een van zijn vrienden die géén beperking heeft.
Eigenlijk wil ik dit helemaal niet zo uitspreken. En toch is het nu van belang om daar nu aandacht op te vestigen. Want ik krijg ook voortdurend vragen van ouders, van mensen zeggen, maar Maud, dat is toch een utopie? Het kan toch helemaal niet dat mensen met en zonder beperking bevriend zijn? Dat is per definitie een ongelijkwaardige vriendschap.
Daarom is het belangrijk dat ik het toch zo benoem. Hè, ‘dit is iemand met beperking en iemand zonder beperkig’. Luister maar naar hoe dit voor Minke was:
Minke
Toen we merkten dat die vriendschap zo hecht werd, tussen onze zoon en die ander jongen. Dat ik ook wel eens verbaasd was, dat ik wel snapte dat mijn zoon met hém een klik had. Maar dat ik ook dacht: ‘what’s in it for the other guy?’ Waarom wil die ander? Hij kan iedereen kiezen en hij kiest dit jongetje met die enorme beperking. Die hij moeilijk kan verstaan, die weinig dingen kan die hij leuk vindt. Dus ik moest dat ook een beetje leren, dat het daar niet om ging. Ze hadden gewoon een klik, en lol, en plezier, en ze hadden het fijn met elkaar.
Maud
Daarnaast komt er een aflevering over sporten, ik antwoord ook vragen van luisteraars. Bijvoorbeeld hoe je je kind en de andere kinderen kunt helpen als het samen spelen voor geen meter lijkt te werken, en over hoe je kinderfeestjes viert wanneer het moeilijk is om je voor te stellen dat feestjes echt onderdeel kunnen zijn van het leven van je kind met beperking. Hoe doe je dat dan? En wie nodig je uit als er geen vriendjes in de picture zijn?
Ik heb het ook over zelfzorg met Karlijn Migo-Merkx van Downmytribe. Want hoe zorg je voor jezelf als je altijd voor een ander zorgt?
Maar ik start Seizoen 2 met de langverwachte aflevering vol gesprekken die ik heb met ouders en kinderen die ik ontmoette op de Grote SamenSpeeldag. Ik kwam ze tegen, vroeg of ik ze een paar vragen mocht stellen…. En go.
Nooit eerder maakte ik zo’n spontane aflevering, die totaal niet gescript is. Ik ben eigenlijk ook wel echt heel erg trots op deze aflevering. Luister maar naar Gijs.
Maud
Ben ik nog iets vergeten te vragen? Wil je nog iets zeggen wat je eigenlijk wilde zeggen en wat ik nog niet gevraagd heb.
Gijs
Eeeh, ga niet spotten met gehandicapte kinderen en scheld er niet meer uit.
Maud
Maak je dat wel eens mee met je zusje?
Gijs
Ja
Maud
Wat zeggen kinderen dan?
Gijs
Nou dan zeggen ze tegen mij k&*^r Downie, of Downie.
Maud
En dat zeggen ze dan tegen jou?
Gijs
Ja, en dat vind ik gewoon niet fijn.
Maud
Nee.
Gijs
Ik wil gewoon voor mijn zusje opkomen en ik vind het gewoon echt niet fijn als mensen dat doen.
Maud
Nee, je gaat andermans zusjes ook niet uitschelden.
Gijs
Nee.
Maud
Wat moeten ze wél doen? Als ze met jouw zusje willen spelen, wat moeten ze wél doen?
Gijs
Gewoon vragen en er niet mee schelden.
Maud
Gewoon vragen, doe je mee, kom je ook spelen?
Gijs
Ja. En ze moeten ook niet zo heel raar gaan doen enzo. En niet gaan spotten met dat ze gehandicapt zijn en net alsof doen en zo. Dat is gewoon niet leuk.
Maud
En wat doe jij? Hoe kan jij makkelijk met je zusje spelen?
Gijs
Eeh ja, we gaan gewoon gezellig samen spelen en het is eigenlijk best wel makkelijk. Omdat ik er ervaring mee heb.
Maud
Jij weet gewoon hoe je dat moet doen.
Gijs
Ja.
Maud
En wat is nu zo bijzonder aan hoe jij dat doet? Wat doe jij waar andere kinderen dan iets van zouden kunnen leren?
Gijs
Nou, ik ben er gewoon aardig tegen. En je moet met kinderen met Down moet je nooit iets zeggen wat ze NIET moeten doen. Want NIET horen ze nooit.
Maud
Dus als jij zou zeggen: we gaan niet naar de dierentuin, dan denkt zij: ‘we gaan naar de dierentuin.’
Gijs
Ja
Maud
Dus vooral zeggen wat je wel gaat doen. Dat is een mooie tip. Dankjewel.
Gijs
Alsjeblieft.
Maud
Zo makkelijk is het dus. Gewoon vragen of je wil meedoen. Vanaf volgende week begint Seizoen 2! Elke woensdagochtend plaats ik een nieuwe aflevering online! Ik hoop dat het me lukt om op dit stramien te gaan werken.
Kun je niet wachten tot we beginnen met seizoen 2, luister dan vooral aflevering 8 ‘Samen spelen doe je zo’ terug. Daarin vertelt Pauline:
Pauline
Als je een kind ziet met een beperking, wees niet bang om naar dat kind toe te gaan en te vragen ‘wil je meespelen’? Dat zou die juist heel erg waarderen. Dus ga erop af. Laat het kind niet op jouw afkomen. En voor de ouders: kinderen met een beperking zijn ook gewoon kinderen.
Maud
Dat zou je bijna vergeten.
Maud
Ik hoop je in dit 2e seizoen te voeden met mooie gesprekken, maar ook met een heleboel ideeën zodat je vooral zelf aan de slag gaat. Want meedoen moet makkelijker worden. En we kunnen niet achterover leunen. We moeten voorwaarden scheppen, en er actief mee aan de slag. En dat gaat misschien tegen het gevoel van ‘inclusie’ in. Hè, inclusie, dat moet vanzelf gaan. Maar als er iets is wat ik de afgelopen jaren geleerd heb met Arje, is het dat het juist niet vanzelf gaat. Dat we mensen moeten meenemen. Dat we mensen deelgenoot mogen maken van wat onze kinderen nodig hebben.
In seizoen 1, aflevering 6 ging ik hierover in gesprek met onderzoeker en lector Beno Schraepen. Hij zei dat mensen met een handicap zo ongeveer de laatste gesegregeerde groep zijn in Nederland. Hij zegt hierover het volgende in aflevering 6.
Beno
Samengevat zouden we kunnen zeggen dat het concept segregatie, het apart zetten van mensen in aangepaste omgevingen, dat we dat hebben genormaliseerd. We stellen ons geen vragen over de impact daarvan op iemands leven. Want dat heeft onvermijdelijk een impact wanneer je niet op een volwaardige manier kan deelnemen aan de samenleving als alle anderen.
Dan bots je onvermijdelijk ook op discriminatie. Want het idee is dat jij alleen maar kan functioneren in aparte aangepaste omgevingen, dan blijft sowieso de maatschappij ontoegankelijk. En als je je dan ín die maatschappij gaat bewegen, dan bots je op allerlei mogelijke discriminatie, omdat men daar nooit heeft geleerd om daar rekening mee te houden. Men heeft in het verleden ook nooit gedacht dat mensen met een beperking volwaardig aan onze samenleving zouden willen of kunnen deelnemen. Dus we hebben het idee in geplant in onze maatschappij dat mensen met een beperking het beste af zijn in aparte, aangepaste, gespecialiseerde omgevingen.
Maud
En dan bedoel je ook echt alles: aparte school, apart wonen, apart werken, aparte vrijetijdsbesteding. Je zit nu druk te knikken, dat ziet de luisteraar niet maar ik wel. Je bedoelt het hele…
Beno
Ja, het hele verhaal. En natuurlijk, die twee werken elkaar in de hand. Want waarom zijn die mensen het beste af in die aparte, aangepaste omgevingen? Omdat onze maatschappij niet echt hartelijk en verwelkomend en aangepast en toegankelijk is voor mensen met een beperking. Dus ja, bij gevolg kies je vanzelf voor een aangepaste omgeving. Maar wanneer je daarvoor kiest, dan verandert er ook niets aan die samenleving. Want die blijft ontoegankelijk, niet hartelijk, want die hoeft daar ook geen rekening mee te houden. En zo zit je dus voortdurend in een vicieuze cirkel. En het inclusie verhaal probeert de vicieuze cirkel juist te doorbreken.
Maud
Het is gewoon ontzettend lógisch dat inclusie tijd en energie vraagt. Tijd en energie die wij, ouders van kinderen met een beperking, gewoon niet meer altijd óver hebben. En ik hoop dat seizoen 2 je wederom een hart onder de riem steekt, je voorziet van informatie en ideeën, zodat je vol vertrouwen stappen kunt gaan zetten om jouw kind ook gewoon te laten meedoen. Onze kinderen… mogen ook.
Ik wil je één ding vragen. Om ervoor te zorgen dat veel meer mensen deze podcast kunnen vinden, en de komende 1,5 maand, 2 maanden in real time mee luisteren… hiermee bedoel ik ‘luisteren als ik een aflevering plaats’, is het belangrijk om de podcast dus vindbaar te maken. Zo brengen we de aandacht naar de boodschap dat meedoen makkelijker kan worden écht voor het voetlicht.
Je kunt me daarbij op deze manieren helpen.
Kies een van deze manieren uit die bij je past, of doe ze allemaal dat mag ook 😉
Ik sluit af met het begin van de aflevering die ik volgende week publiceer. Ik bevind me op de Grote SamenSpeeldag en laat me haarfijn uitleggen door twee kinderen van een jaar of 10 waarom het zo ontzettend moeilijk is om kinderen met een handicap tegen te komen.
Kind 1
Nou, er zijn heel veel gehandicapte kinderen en daar kun je nu ook mee spelen.
Maud
Dat kan anders niet?
Kind 1
Dat kan wel, maar het is veel lastiger.
Maud
Waarom is anders lastiger? Waarom kan het nu wel en anders niet?
Kind 1
Er zijn veel meer gehandicapte kinderen.
Thiery
Meestal zijn de gehandicapte kinderen, meestal zijn ze in een ziekenhuis of zitten ze heel veel binnen en dan kun je ze niet ontmoeten.
Luisteren dus.
Tot de volgende!
Ik ontdekte 3 vragen die het een stuk makkelijker maken.
Contact
Shop info
© 2021-2023 Makkelijkermeedoen – Website door henktheunissen.nl
