Verhalen en ideeën voor wanneer meedoen niet vanzelf gaat
Luister deze podcast via APPLE PODCAST I SPOTIFY I STITCHER
In deze aflevering verwijs ik naar de volgende links:
Leuk dat je weer luistert! Dit wordt een ‘behind the scenes’ aflevering. En hiervoor heb ik speciaal mijn vriendin Dyanne Sleijpen uitgenodigd. Zij is zangeres en presentatrice, samen zingen we zo af en toe, als we tijd hebben, en dan zijn we met z’n drietjes.
Maar vandaag gaat ze mij interviewen! Het resultaat is een fijn gesprek over hoe mijn werk geregeld mijn privé-leven raakt. Ik werk als liedjesmaker: op congressen ben ik aanwezig, schrijf van de inhoud een lied en zing het als afsluiter.
Maar ook kom ik op veel plekken waar ik vertel over die zoektocht naar meedoen voor mijn zoon Arje. Ik doe dat bijvoorbeeld op scholen, voor ouders, in de zorg en bij de gemeenten. Dat komt niet helemaal uit de lucht vallen. Want als je al vaker naar deze podcast hebt geluisterd weet je inmiddels dat ik deel over hoe meedoen makkelijker kan worden. Ik heb het hierover omdat ik vind dat kinderen met een beperking gewoon in de buurt moeten kunnen opgroeien, vriendjes kunnen maken en, ja, dat gaat gewoon niet vanzelf. En dus schrijf ik daar blogs over, nu luister je naar het eerste seizoen van Makkelijker Meedoen de Podcast, en ik schreef ook al eens het voorleesboek ‘Len en zijn broer’.
In 2022 kreeg ik de kans om een liedjesprogramma te maken. Voor mij als maker is dat echt fantastisch. Ik wist meteen dat ik verhalen wilde vertellen en ze zou afwisselen met mijn eigen liedjes. En ik wist ook meteen dat ik daar niet in mijn eentje zou gaan staan, maar dat er 3 muzikanten met me zouden mee spelen. Als liedjesmaker werk ik namelijk vaak alleen, maar samen muziek maken echt het allerleukste is wat er bestaat. Dus dat ik samen met andere muzikanten op dat congrespodium waarde, inhoud, en gevoel zouden kunnen toevoegen, dat stond voor mij als een paal boven water.
Het liedjesprogramma werd onverwacht veel persoonlijker dan ik van tevoren voor ogen had. En daarom ging het gewoon niet zonder slag of stoot. Dyanne gaat me daarover eens flink aan de tand voelen. Ik check even bij je in, er zijn nu twee opties:
Heb je het liedjesprogramma niet gezien? Dan geeft deze spontane aflevering een kijk op over hoe het is om Arje’s moeder te zijn en hoe Arje zonder enige moeite zorgt voor meer verbinding.
Heb jij het liedjesprogramma wel gezien, ja, dan is deze aflevering gewoon echt een after party! Want ook stukken uit de liedjes komen voorbij en we duiken er even lekker helemaal in.
Ik hoop dat je goed zit, of juist lekker aan de wandel bent, in de auto aan het luisteren bent. Dyanne en ik, we nemen je mee. Geniet ervan, daar gaan we!
Maud
Dyanne, leuk dat je er bent!
Dyanne
Leuk om hier te mogen zijn. Ik ben wel even benieuwd, Maud, want wat bedoel je nou precies met dat je je liedjesprogramma niet zonder slag of stoot hebt kunnen maken?
Maud
Nou, ik wilde een programma maken wat eindelijk eens NIET over Arje zou gaan. Ik heb het zo vaak over hem. Ik dacht, doe mij maar eens even een ander thema. Weet je, ik vind het wel leuk om het dan te hebben over hoe kun je meer naar elkaar omkijken op de werkvloer, hoe krijg je meer werkgeluk, hoe kun je elkaar écht zien. Even iets anders, dat leek me wel wat.
Dyanne
Maar dat is niet gelukt?
Maud
Nee, niet bepaald 😉 Ik kwam bij Silvester Zwaneveld, je-weet-wel van het cabaret-duo Arie en Silvester, en hij hoorde me zo aan, en toen zei hij: ‘Ja maar Maud, alles wat je nu vertelt, dat is gewoon allemaal niet zo belangrijk. Dat gaat niets toevoegen. Dat verhaal van Arje, dát is het verhaal wat je moet gaan vertellen.’
Dyanne
Oei, dat was niet wat je wilde horen.
Maud
Nee, helemaal niet. ik had ook echt even grote moeite met het idee dat ik iets zou maken dat wederom over Arje zou gaan. Dat heb ik in die beginfase met Silvester gedeeld, en we hebben hebben toen samen naar de vorm gekeken en ik ben eigenlijk wel heel blij dat ik kan zeggen dat het gelukt is. Om een liedjesprogramma te maken waarin ik over Arje vertel, zonder dat ik het gevoel heb dat ik wéér alleen moeder ben die over haar kind vertelt.
Dyanne
In deze aflevering duiken we samen in de liedjes van je liedjesprogramma, maar ook hebben we het over de boodschap die zo ongeveer uit de voorstelling spát. Tot slot nemen we iedereen mee naar Arje’s 3 tips voor verbinding. Volgens mij is iedereen daar heel nieuwsgierig naar. Maar laten we vooral bij het begin beginnen. De titel van je liedjesprogramma is ‘En we gaan weer door’. Waarom? Waarom maakte je het?
Maud
Nou, aan de ene kant merk ik dat de sociale regels allemaal open liggen, ik zie veel onhandigheid bij ontmoetingen (Hand/boks/niets, ik ook!) En dat terwijl iedereen echt op zoek is naar écht contact, naar het gevoel waar hoor ik nou bij, en hoe doen we dat? In de buurt, in de omgeving waar we leven of de plek waar we werken.
En aan de andere kant speelt natuurlijk dat we allemaal druk zijn. Er zijn altijd deadlines, iedereen is altijd bezig. En ik geloof gewoon niet dat dat op een werkvloer zorgt voor een goede samenwerking. We zitten veel te snel in de ‘en we gaan weer door’-modus, en slaan vaak een paar tussenstappen over. Als er iets meer aandacht is voor een vriendelijk woord, voor koetjes en kalfjes en voor een glimlach, voordat je die schouders eronder kunt zetten.
Dyanne
Kost dat dan niet heel veel tijd?
Maud
Ja, dat denken we vaak. Dat koetjes en kalfjes en gezelligheid dat dat veel tijd kost. Maar dat is gewoon onzin natuurlijk. Ik bedoel, voor een glimlach is altijd tijd…
Dyanne
Beetje lachen is wel belangrijk?
Maud
Ja, ik denk dat het goed is. Even lachen, even vriendelijkheid, even een grapje. Ik ben zelf niet een enorme grappenmaker ofzo.
Dyanne
We hebben toch heel wat afgelachen met z’n drieën. Daarom moet ik er ook een beetje om lachen. Want jij bent meestal degene in onze groep, we kunnen veel met elkaar lachen, maar jij bent vaak degene die ons met de voetjes terugzet. En zegt van: ‘Maar moeten we dan niet nog 2x extra repeteren en krijgen we wel genoeg kaartjes verkocht?’
Dyanne
We hebben toch heel wat afgelachen met z’n drieën. Daarom moet ik er ook een beetje om lachen. Want jij bent meestal degene in onze groep, we kunnen veel met elkaar lachen, maar jij bent vaak degene die ons met de voetjes terugzet. En zegt van: ‘Maar moeten we dan niet nog 2x extra repeteren en krijgen we wel genoeg kaartjes verkocht?’
Maud
Ik denk dat ik ook best wel iemand ben die veel kan nadenken. Ik heb echt wel gedachten die best negatief zijn en die me gewoon vrij vlot van de kaart brengen. Dit is trouwens een van de grote thema’s in de voorstelling: negatieve gedachten. Want ik heb ze heel vaak.
Dyanne
Mooi!
Maud
Nou, dat is natuurlijk niet zo mooi dat ik ze de hele tijd heb. 😉
Dyanne
Ik denk niet dat je de enige bent die die negatieve gedachtes heeft, dus mooi dat je dat deelt.
Maud
En dat merk ik dus ook wel. Soms voelt het heel erg alleen, als je al die negatieve gedachtes hebt, want dan zit je gewoon helemaal in je eigen denken. Inmiddels weet ik ook we zijn eigenlijk nooit alleen in hoe we de dingen ervaren. Die aanname klopt totaal niet. Het is een shared experience. We zijn niet alleen! We hebben dit allemaal.
Dyanne
Gelukkig! In de voorstelling zing je verschillende liedjes die je voornamelijk zelf schreef, of samen met Karl Adams. Ik wil er even met je doorheen lopen. Je zingt het lied ‘Een Ster’. Dat hebben we vaker ook mogen zingen, ik krijg daar steeds weer kippenvel van. In je liedjesprogramma speel je het met je band. En dan klinkt het zo. We luisteren even een stukje:
Lied: ‘Een Ster’
Het was niet het jaar van iedereen
Niet alles gaat zomaar vanzelf
Deze avond brengt wat licht
Een nieuw begin voor wie dat wenst
Uit: ‘Een Ster’, muziek: Karl Adams, tekst: Karl Adams en Maud Wilms
Klik om te beluisteren op Spotify.
Dyanne
Je zegt dat je negatieve gedachten hebt, maar dit is toch ook heel hoopvol…
Maud
Ik ben ook wel heel hoopvol. Ik heb een hele zonnige kant. Maar ik vind ook dat er ruimte mag zijn voor die andere kant en we zijn gewoon getraind om dat niet te laten zien. Ik kan bijvoorbeeld heel snel huilen. Maar ik heb tientallen manieren om dat vooral niet te laten zien. Dat kan ik soms jammer vinden.
Want stiekem willen die tranen mij ook iets vertellen. Om vooral te zeggen hoe ik me voel. Ik merk vooral met dit liedje, wat gaat over hoe moeilijk sommige dingen ‘in het leven’ soms kunnen zijn… dat als we dit live spelen…dat er dan ineens wél plek voor is. Juist dóór het te benoemen. Al die mensen in het publiek die hebben óók van alles meegemaakt. Als we dit spelen, dan voel ik, dat die mensen voelen dat het er gewoon mag zijn. Dat vind ik mooi, dat dit liedje dat voor elkaar krijgt.
Dyanne
Het is altijd muisstil nadat dat liedje is gezongen. Dat zegt genoeg.
Maud
Ik kan zelf ook heel erg van die stilte even genieten. Zo van, dit raakte
Dyanne
‘I did it’ denk je dan!
Maud
Ja, ’I did it!’
Dyanne
Precies, dat is wat een zangeres wil, toch, dat je raakt!
Maud
Dat het wat met mensen doet. En dat mensen dan ook echt even in hún verhaal zitten, dat vind ik mooi.
Dyanne
Je vertelt in het liedjesprogramma ook even over fight-flight-freeze. Zodra je donkere gedachten de overhand hebben, dat je dan eigenlijk niet echt meer iets gedaan krijgt. Maar in het liedjesprogramma doe je over het algemeen geen van die dingen. Je vecht niet, je bevriest niet en je rent niet weg. Je DOET eigenlijk iets heel anders!
Maud
Ja, inderdaad! Ik heb het erover dat ik dit zo meemaak en dat er dan niets meer uit mijn handen komt. We vergeten vaak dat er gewoon nog een ándere optie is om met ‘potentiële gevaren’ om te gaan, en dat is… er over babbelen. Het er gewoon over hébben. Niet zwaardravend ofzo, maar… gooi het eruit! Maar over moeilijke dingen praten, vinden we vaak moeilijk. Eigenlijk merk ik, dat zodra ik iets open gooi, dat het dan gewoon vaak de angel of de spanning eruit haalt. Zou ik denk ik veel vaker kunnen doen.
Dyanne
Wij allemaal denk ik hè? Alleen in het eerste liedje van je liedjesprogramma, lukt dat nog niet helemaal.
Maud
Daar heb je een punt 😉
Dyanne
Want in dat eerste liedje, het heet ‘ik denk niet meer aan jou’, laat je iets lang sudderen zonder het open te gooien, zoals je net zei. Je hebt het heel filmisch geschreven: als ik er naar luister, zie ik het voor me. Precies wat jij op dat moment vertelt. Misschien komt het door de seizoenen die langs komt, maar misschien ook doordat het lied aanvoelt als een soort gedicht. Ik kan er de vinger niet helemaal op leggen. We luisteren even een stukje van de bridge.
Lied: ‘Ik denk niet meer aan jou’
Wat nooit begint, heeft ook geen eind
En toch raakte ik je in een herfststorm kwijt
Ik weet dat voor ieder blad dat valt
Wel weer een nieuwe knop verschijnt
Uit: ‘Ik denk niet meer aan jou’, muziek en tekst: Maud Wilms
Klik om te beluisteren op Spotify.
Dyanne
Ik hoor ook dat je hier, net als bij ‘een ster’ een soort van ja wat is het, verlies… naast een nieuw begin, klopt dat?
Maud
Ja, de grap is in dit liedje… ik was dit liedje met de band aan het repeteren. En ik vind mijn band fantastisch he, wat een muzikanten. Gitarist Baer Traa, bassist Arthur Geurts en drummer Sjoerd Rutten. En ineens begon Baer of Arthur geloof ik, die begon op de laatste akkoorden te zingen ‘you can’t always get what you want’. Het was op dat moment heel grappig, maar ik vond het gewoon ook qua onderwerp ontzettend matchen. Dus als we het in het liedjesprogramma spelen, dan zingen we ‘you can’t always get what you want’ er achteraan. En dat relativeert direct. Want zo gaat het nou eenmaal met emoties. Een blaadje valt, een knop groeit weer aan. Het één dooft, en het ander laait weer op. Gaat er een deur dicht, dan gaat er wel weer een raam open.
Dyanne
Dat lijkt me wel redelijk uniek dat je dan eigenlijk zo open bent op zo’n congres waar het natuurlijk altijd gaat over kennis delen, de nieuwste inzichten presenteren, de laatste onderzoeken.
Maud
Ja, wat ik ook vaak zie is, het gaat altijd over cijfers, de weetjes en de feiten, maar die vertellen gewoon nooit het hele verhaal. Ik vind natuurlijk ook belangrijk dat we inzichten krijgen op zo’n congres. Zeker de mensen die er zitten: die willen weten hoe het ervoor staat in hun vakgebied. Want het is vaak op een bepaald vlak gericht qua thema. Maar uiteindelijk zijn feitjes en weetjes en onderzoeken, maar dat zijn uiteindelijk niet de dingen die je gaan aanzetten tot actie of die je gaan motiveren om het anders te gaan doen. En dat krijgt een verhaal wél voor elkaar. Juist in een liedje krijg je de kans om in te checken bij jouw verhaal, bij wat jij vindt, en hoe jij het voelt en wat jij wilt.
Dyanne
En wat hoor je terug van mensen die naar ‘ik denk niet meer aan jou’ hebben geluisterd?
Maud
Heel verschillend. Mensen koppelen het aan hoe een verliefdheid nooit uitmondt in een relatie. Sommigen horen ook het ‘levend verlies’ thema terug in het lied. Anderen zeggen dat het lied woorden geeft aan die ene droom die nooit uitkwam. Ik denk dat er in alles wat mensen horen, dat er een soort van verlangen naar iets is, of dat nou een persoon, een droom of een gewenst leven is, wat eigenlijk geen kans krijgt. Oh, en als je er even met een psychologische blik naar kijkt, dan kun je natuurlijk vraagtekens hebben bij het woordje ‘niet’ in de titel. ‘Ik denk niet meer aan jou’, dat betekent natuurlijk stiekem het tegenovergestelde.
Dyanne
Soort van roze olifant
Maud
Precies dat.
Dyanne
Nu zei je in het begin van deze aflevering dat je helemaal niet zat te wachten op een liedjesprogramma dat over je zoon Arje ging. Toch zit zijn verhaal nu verweven in je liedjesprogramma. Hoe vind je dat nu achteraf?
Maud
Je zegt het mooi. Ik vertel 3 verhalen in het liedjesprogramma die voortdurend in elkaar overlopen. Mijn eigen verhaal over hoe ik van negatieve gedachten ben afgekomen is de eerste. Ik vertel ook het verhaal van Tim die worstelt met het gevoel dat hij er op zijn werk totaal niet bij hoort en wat dat met hem doet. En dan is er een verhaal dat overal doorheen loopt, en dat is het verhaal van Arje.
Inmiddels voelt het heel erg goed dat ik over hem vertel. En dat komt met name door de opbouw. Niemand in de zaal weet dat ik het verhaal vertel van hem, daar komt het publiek pas later achter. En dat geeft mij de kans om op dat podium vooral als mezelf te staan, als vrouw, als mens met talenten én onzekerheden, ik sta er ook als verhalenverteller, maar ook als muzikant. Dat ik daar dus sta met een hele band om me heen, dat vind ik echt te gek. Dat het er allemaal mag zijn, dat ik dat allemáál ben, dat maakt het voor mij heel compleet. Ik sta daar te praten en te zingen vanuit alle rollen die ik heb, en niet met maar eentje ‘moeder van’. Dat het niet het enige is. Dat er veel meer is dan alleen dat.
Dyanne
Dan wil ik het toch even over het moeder zijn hebben. Het lijkt me heel mooi en dankbaar om de moeder van Arje te zijn, maar ook zwaar.
Maud
We hebben hier natuurlijk wel eens over. Zwaar vind ik een groot woord. Intensief, dat wel. En ik heb periodes waarin ik het ook heus wel eens zwaar vind. Ik kan op bepaalde momenten vergeten dat hij een beperking heeft. Soms gaan dingen zó leuk, en kan ik zó ontzettend van hem genieten, en ben ik zó trots. En op andere momenten kan het me aanvliegen dat hij zijn hele leven zorg nodig heeft. En dat ofwel wij die moeten geven, ofwel moeten regelen dat hij die zorg krijgt.
Dyanne
Op welke momenten vliegt het je aan?
Maud
Ik merk het vooral wanneer we een aantal gebeurtenissen op rij meemaken, waarin ik voel dat hij niet welkom is, of waarin hij niet mee kan doen.
Dyanne
Lijkt me heftig als moeder zijnde.
Maud
Het gaat om heel eenvoudige dingen. Hij kan niet zelf de straat op om andere kinderen te ontmoeten, of naar de speeltuin gaan. Dus hoe kan hij met andere kinderen spelen als je dat niet zelf kunt? Een hobby uitoefenen, naar school gaan, dat soort dingen, dat heeft allemaal heel veel meer voeten in de aarde. En daarnaast zijn er ook heel veel instanties en de regels en afspraken die daarbij horen… soms zijn er weken bij waarin je toch ook gewoon veel zorgafspraken hebt, en dat is soms gewoon fors. Dat kan ik niet anders zeggen. En dat betekent ook dat we keuzes maken in hoe we ons leven inrichten. Het is niet alleen dat. Het is een voortdurend iets wat door je leven, door je dagelijkse leven speelt.
Dyanne
We hebben hier natuurlijk wel eens over, en dan zeg je ook wel eens dat je ook veel van hem leert.
Maud
Ja, dat klopt. Ik ken echt niemand die zo nieuwsgierig is als hij. Ik hoorde laatst in een podcast ‘Curiosity beats anxiety’. Toen dacht ik, wow, dat heeft Arje goed begrepen. Dat zou ik vaker moeten doen. Hij stelt gewoon vragen als hij iets wil weten, ik ga erover lopen piekeren, maak me er zorgen over. Hij stelt gewoon een vraag.
Dyanne
Het is gewoon een heerlijk open joch, met een heerlijke open blik. In het lied BuitenGewoon bezing je de ontmoeting met iemand die Arje voor het eerst ontmoet. Toch?
Maud
Als je Arje ontmoet, door welke soort gedachten ga je dan heen?
Dyanne
Want mensen worden soms denk ik overvallen door zijn open blik
Maud
Absoluut en ook door zijn vragen. En dan denk je toch altijd van: wat zei hij nou? Of heeft hij het tegen mij? Of wat bedoelt ie?
Dyanne
We gaan even luisteren naar het begin van dit liedje:
Lied: ‘BuitenGewoon’
Ik zie dat je anders bent
Een klein beetje anders bent dan ik
Zit ik te kijken naar je, hoe kijk je naar mij?
En nu ik jouw blik vang
Als ik naar je lach, lach jij dan terug
Wat zal ik doen, begrijp ik jou, begrijp je mij
Zou het kunnen zijn dat
Zou het zomaar kunnen
Ben jij, meer ik dan ik denk
Uit lied: ‘BuitenGewoon’, muziek en tekst: Karl Adams en Maud Wilms
Klik om te beluisteren op Spotify.
Maud
Hij maakt gewoon het liefst praatjes met iedereen. Maar je verstaat hem bijvoorbeeld niet meteen. En dan moet je even een drempeltje over. Daar moet je wel even met aandacht bij zijn, anders dan wordt het niks. Dan loopt het op niets uit.
Dyanne
Precies en die aandacht, dat is waar jij voor pleit in de voorstelling, meer verbinding.
Maud
Ja, maar ik vind aandacht ook een mooi woord. Ik denk wel dat Arje daar een meester in is. Het is stiekem zo simpel. We vergeten vaak wat we kunnen doen om een ander het gevoel te geven dat je hem of haar ziet. En Arje geeft je dat gevoel.
Dyanne
Nou, kom maar op. Klaar voor de eerste tip!
Maud
Wat hij heel gemakkelijk doet (en ik vind het superleuk om hier over te praten ;)) is het maken van een compliment. Wat heb jij een mooie camera, coole nikes, prachtige oorbellen. Hij zegt het je! Hij gaat er niet over staan aarzelen. Het voordeel is dat je meteen, bij een complimentje, dat je weet wat de ander interesseert, dus hoppa: gespreksonderwerp is meteen gevonden! Want Dyanne, als ik zou zeggen dat ik weg ben van je gitaar….
Dyanne
Ja, dan hebben we het meteen over gitaren. Zo gaat dat 😉
Maud
Precies! Complimenten werken altijd. Moeten ze wel écht gemeend zijn dan hè? Ik kan het iedereen aanraden om eigenlijk elke dag minstens 3 complimenten te maken en dan te kijken wat het met je gevoel doet. De tweede tip is dat hij vragen stelt. Gewoon uit pure interesse. Dit is die nieuwsgierigheid. Doet ie bij iedereen. Bij iemand die hij op staat tegenkomt, iemand die hij kent, iemand die hij niet kent. Hij wil bijvoorbeeld weten wat je gaat eten, of wat je gaat doen, of welke auto je hebt, waar je woont, welke telefoon je hebt. Als we op de camping weggaan, dan vraagt hij aan zijn campingvriendjes: kom je me uitzwaaien? Wij gaan echt nooit weg zonder uitzwaai-team!
Dyanne
Dat wil ik ook! En de derde tip van Arje?
Maud
Tja, dat is meteen de moeilijkste. Dat is vertellen wat je bezighoudt. Van je hart geen moordkuil maken. Gewoon zeggen wat je voelt of denkt. Hij kan gewoon zeggen ‘ik voel me verdrietig’, als hij teleurgesteld of verdrietig is. Hij heeft niet meer woorden dan dat, hè, hij kan het niet uitleggen, maar hij voelt het wel. En zodra hij dat zegt, kunnen anderen hem troosten. En aan de andere kant is hij heel enthousiast, ook in zijn taalgebruik. Hij kan bijvoorbeeld met heel veel enthousiasme roepen: ‘het was echt niet te geloven!’ En ik kan dat niet eens nadoen, want het is zó oprecht. Hij neemt daarmee iedereen heel makkelijk mee in dat goede gevoel.
Juist doordát hij zonder enig aarzelen zichzelf laat zien, kunnen mensen zich aan hem verbinden. Voelen ze zich betrokken, delen ze in zijn enthousiasme. Waarom zou ik dit een ander niet gunnen? Hij moet er juist zijn!
Dyanne
Hij moet er juist zijn, zeg je. Nu doel je op dat je vindt dat kinderen met een beperking mogen opgroeien in de buurt?
Maud
Ja zeker. En misschien, nu ik erover nadenk. Ik zei net: hij moet er juist zijn. Maar misschien moet het zijn: hij moet er juist zijn.
Dyanne
Hij leert de rest iets.
Maud
Ja, ook! Het werkt twee kanten op. We zijn gewend dat alles voor kinderen met een beperking gespecialiseerd en apart moet zijn, dat is vaak onbewust en met alle goeie bedoelingen, maar dat zet Arje, maar ook andere kinderen ook snel weer buiten de maatschappij. En natuurlijk heeft Arje speciale zorg óók nodig, begrijp me niet verkeerd. Dat is iets wat nodig is, en wat blijvend is. Maar hij heeft daarnaast ook gewoon buurtkindjes en vriendjes nodig waarmee hij op zijn manier avonturen beleeft. En dat is moeilijk te organiseren, als je niet in de buurt kunt opgroeien.
Dyanne
En ik moet zeggen dat ik jou daar enorm voor bewonder hoe jij dat organiseert voor Arje. Want het is niet vanzelfsprekend dat dat gebeurt, daar moet je als ouder ook genoeg voor doen.
Maud
Dat denk ik ook. En ook dat zijn drempeltjes. Weet je, want daar zitten zoveel gedachten achter: kan ik het aan iemand vragen, zit iemand daar wel op te wachten… daar heb je ze weer: negatieve gedachten
Dyanne
En dan moet je dat eigenlijk van Arje hebben, dat was zijn tip:L niet over nadenken, gewoon vragen.
Maud
Gewoon vragen, zo is het!
Dyanne
Oké, eens even kijken: we hebben dus tip 1: complimenten uitdelen, tip 2: vragen stellen en tip 3: vertellen wat je bezighoudt. Dat zijn Arje’s tips voor meer verbinding. En dan?
Maud
En we gaan weer door natuurlijk!
Lied: ‘En we gaan weer door’
Je weet wel hoe dat gaat
Hier bij de koffie automaat
Waar iedereen z’n sores loslaat
Z’n mond achteloos voorbij praat
En we gaan weer door – oh
En we gaan weer door – oh
Uit: ‘En we gaan weer door’, muziek en tekst: Maud Wilms
Klik om te beluisteren op Spotify.
Maud
Even voor mensen die benieuwd zijn naar alles wat jij doet, waar kunnen ze je vinden?
Dyanne
www.dyannesleijpen.nl en social media: instagram @dyannesleijpen
Maud
Dankjewel voor ons leuke gesprek, Dyanne! Ik vond het een eer om hier bij te mogen zijn.
Ja, wat was het fijn om even de diepte in te duiken met Dyanne. Ik hoop dat je genoten hebt van alle ‘behind the scenes’ informatie en de liedjes! Zoals beloofd zet ik al onze linkjes in de shownotes, zodat je direct vindt waar je naar op zoek bent.
De volgende aflevering wordt een bijzonder gesprek. Dan mag ik babbelen met niemand minder dan Beno Schraepen, de auteur van ‘Excluses, wat uitsluiting doet met mensen’. Het plan was om daar één aflevering van te maken, dat worden er echter twee. Want we hadden gewoon ontzettend veel om over te praten. Ik heb namelijk vragen over hoe Arje kan meedoen, en Beno geeft op een hele mooie manier antwoord, maar ook inzicht in de achtergrond en de geschiedenis. Dit wil je eigenlijk niet missen.
Ik wil je ontzettend bedanken voor het luisteren en tot de volgende!
Luister deze podcast via APPLE PODCAST I SPOTIFY I STITCHER
Ik ontdekte 3 vragen die het een stuk makkelijker maken.
Contact
Shop info
© 2021-2023 Makkelijkermeedoen – Website door henktheunissen.nl
